graffiti... rantings... stories... my own carnival life written with iridescent lights...

Wednesday, December 15, 2004

Wheeee!!!

I'm quite excited and anxious today. I'm going to spend my weekend (starting tomorrow night) with Josh and his family. Exciting kasi masaya ang family nila (very unlike ours), may makakasama akong matino, and itou-tour ako ni josh sa dubai (hopefully!). medyo weird lang kasi nga well... lam nyo na yun... it's not about them being bisaya since nasanay na akong makitira with a bisaya family (hi ian!). pero i'm looking forward to having so much fun kasi isasama daw nila ako sa beach! yey!

Galing akong deira in dubai kanina. Then pag-uwi ko sumakay ako ng bus for the 1st time (that was like 5 dhs.). it's not so bad naman pala kasi the females sit in front tapos guys sa likod. hindi naman sobrang mabaho kasi nga puro babae naman ang katabi ko, pero masangsang ang pabango nila, sakit sa ilong. medyo na-tense lang ako ng konti kasi di ko alam kung saan ako bababa. medyo lousy kasi ang sense of direction ko. (actually di lang medyo, lousy talaga!!!). pero nakauwi din naman ako. hehe... para na rin akong naka-tour ng dubai kasi hindi yung usual na dinadaanan ng taxi ang dinaanan ng bus. and i realized na sobrang pale in comparison pala talaga ang sharjah sa dubai. dubai is like makati minus much pollution. as in with palm trees everywhere and all the tall buildings. pagdating mo ng sharjah, whoa! talk about desert! sobrang sand and buildings everywhere. rare lang ang palm trees.

medyo nate-test ang english ko dito. kailangan kasi dito hindi sobrang straight ang english mo or else di ka nila maiintindihan. kailangan medyo broken english ang gagamitin especially if you're riding a taxi, asking for directions or just talking to people. it reminds me of my writing for children days.

right now, i'm looking for a place to stay. medyo nahihiya na kasi ako dun sa tinitirhan ako and balak na nilang mag-migrate sa canada sa early january. so i'm hoping to be settled na talaga before christmas. no work yet pero i went to a training kahapon. guess kung anong job? secretary! as in! medyo maliit ang sweldo, 1500 dhs. (1 dirham=php 15). pero sobrang walang ginagawa sa office. weird pa yung boss ko. iraqi na malaking mama. creepy! pero ang weird don, ako pa yung ipinagtitimpla nya ng coffee! say nyo! i had a crash course/tutorials din sa accounting yesterday. pero i won't accept the job. i'd rather have thrice the bulk of work (for thrice the amount of pay! hehe...)

i miss my kandirit days... both commonwealth and montalban... my julalay days sa mga volleyball games... ang paghihintay ng matagal sa tambayan para sa isang diva-divahan jan na nakarating ng ccp... singing for the choir and the band... hanging out with friends... pagpigil kay ian sa mga evil plots niya... furthering out business plans with my business partners... maki-internet kina bobbie (to follow na talaga ang gift ko sayo!)... my family... you really don't know what you have until it's gone. i never realized how much my family loves me. until now...

so anyway, eto ko, still searching for a job and a place to stay... pero i'm not very much worried about it. i know naman that the Lord has me in His hands.